Kayapınar halkı Kuzey Kafkasya'dan 1895 -1908 yılları arasında gelen Adığelerin Kabardey boyuna mensup kişilerden oluşmuştur. İlk göç sırasında Mersin'e yerleştirilmek istenmiş sıcak ve sinekler nedeniyle beğenmemişler. Daha sonraları İmamoğlu'na yerleştirilmek istenmiş orayı da istememişler. Tufanbeyli'ye gidince oranın iklimi ve ormanı Kafkasya'ya benzediği için oraya yerleşmişler.bir kısmı devam ederek daha ilerdeki Koçağız köyüne ordan da ayrılan bir kısım Uzunyayla'daki Yeniyassıpınar köyüne yerleşmiştir.

Köy adını köyün kuzey batısına düşen Kaya Pınar adındaki su kaynağından alır. Doğu Çerkesçe'de "Ş'ejıkhué" dir. Orman ve hayvancılıkla geçinmişler. Oradaki köylerinin isimlerini bulundukları yerlere vererek isimlerin yaşamasını sağlamışlar. Uzun süre göç verene kadar kendi kültürlerini yaşattılar. Şu anda köyde yaşlı kesim çoğunlukta. Tufanbeyli'nin en çok göç veren köylerinden biridir.Göçedenlerin çoğunluğu Adana ve Kayseri'de ikamet etmektedirler.

Köyde Adığe kültürü hakimdir. Türkiye'de Adığeler Çerkes olarak tanınırlar. Adığeler Kuzey Kafkasya'nın yerli halklarındandırlar.Köydeki insanların geneli kendi anadilleri olan Doğu Çerkesçesi'ni bilir ve kullanırlar. Köyde Adığe kültürüne özgü gelenekler vardır. Kaşenlik,vorşer(worşer) gibi gelenekler bunlardandır. Köyde düğünlerde Adığe dansları olan khafe ve şeşen yapılır.Ölü gömme geleneğinde mezarda "leh" denilen bir boşluk bırakma,cenazede cenaze evinin önünde toplu dua etme geleneği vardır.Geleneklere göre kız ve erkek cinsiyeti birbirinden ayrılmaz. Gençler özgürce iletişimde bulunabilirler. Yemekler: Adığelere özgü tzırtt',pıshalıve, ceş p'ıtt gibi yemekler yapılır. Ayrıca unutulmaya yüz tutan mıramıse,hatıkh,mejjage,jjerume,khundepso gibi yemekler vardır.

Adana iline 202 km, Tufanbeyli ilçesine 13 km uzaklıktadır.Köyün etrafı dağlarla çevrilidir. Düz alan azdır. Köyde Orman alanları mevcuttur. Köylüler orman alanlarını uzun yıllar kendileri korumuşlardır. Ancak şehirlere göç nedeniyle ve devletin yeterli personel vermemesi ve gereği gibi ilgilenmemesi nedeniyle orman alanları azalmıştır.Köy sınırları içinde yörenin en yüksek dağlarından Soğanlı Dağı vardır.Ayrıca Seyhan Nehrinin önemli kollarından olan Ayranlı Pınar denen su kaynağı köyün sınırlarındadır.
Köyün iklimi, Akdeniz iklimi etki alanı içerisinde görünmesine rağmen karasal iklim görülür.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.Ancak son yıllarda tarım oldukça azalmıştır. Daha önce yetiştirilen meyve bahçeleri bakımı yapılmadığı için kurumuştur. Küçükbaş hayvan neredeyse kalmamış, büyükbaş hayvancılık yapılmaktadır.

Yerleşim yerinin köy tüzel kişiliği alması ile birlikte köyün tüzel kişiliğini temsil etmesi için köy muhtarlık seçimleri de yapılmaktadır.
Seçildikleri yıllara göre köy muhtarları:
2009 - Fikret TOKYAY
2004 - Şehri Şenoğul
1999 - Şehri Şenoğul
1994 - Muhittin Kınık
1989 - Niyazi Kurhan
1984 - Muhittin Kınık
Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamaktadır. Köyün içme suyu şebekesi vekanalizasyon şebekesi vardır . PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı vardır ancak ancak yıllardır doktor atanmamaktadır , genelde tek ebe veya hemşire veya sağlıkçı atanmaktadır. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalttır ve 2008 sonbaharında yenilenmiştir.Köyde elektrik ve sabit telefon vardır Ayrıca köyde kanalizasyon şebekesi yapılmıştır.