Alucra Doludere  Köyü düğünleri, gelenek ve görenekleri, düğün videoları, Doludere  Köyü son dakika gelişmeleri, Doludere  Köyü ne özgü yemekler, Alucra Doludere  Köyü nün tarihi, Doludere  Köyü nerede, hangi il ve ilçeye bağlı, Doludere  Köyü ne ait haberler, son dakika gelişmeleri, tüm resim ve videoları bu haberimizde.

Doludere  Köyü, Giresun ilinin Alucra ilçesine bağlı bir köydür. Yolunuz karadeniz bölgesine düşer ve bu köyün yakınlarından geçiyorsanız Doludere Köyü Resimleri ve Doludere Köyü videoları sizin de ilginizi çekebilir.

Alucra Haber ile ilgili web sitesi ve uygulamalar hangileridir. Karadeniz yöresine özgü haber kanalı var mı? Alucra Giresun Arası Kaç Km? Alucra Hava Durumu? Giresun Köyleri ve Alucra Köyleri ni merak ediyorsanız doğru adrestesiniz demektir.

İnternetten araştırma yapıyor memleketinizdeki ünlü sanatçı ve futbolcular kimler diye merak ediyorsanız ve Giresunlı iseniz Giresun Doğumlu Ünlüler  e göz atmak yararınıza olacaktır. Giresunlı Ünlüler arasında Alucra Doludere  Köyü  Köyünde doğan biri var mı? Alucra Doğumlu Ünlüler Kimler?

Doludere , Giresun ilinin Alucra ilçesine bağlı bir köydür.

Köyün eski adı Gicora'dır.[1] 1970 yılında ismi Doludere yapılmıştır.

Alucra ve Şebinkarahisar bölgesi milattan önce sırasıyla Etiler, Amazonlar, Kimriler, Medler, Persler ve Pontlar yönetimi altında kalmıştır. Milattan sonra 65-70'li yıllara kadar Pont idaresinde kalan bölge bu tarihlerde Roma idaresine geçmiştir.

Bölge milattan sonra 391-453 yılları arasında Karadeniz’in kuzeyinden gelen Koman(Kıpçak) ve Peçenek Türklerinin istilasına uğramıştır. Bu Türkler bölgede 60 yıl kadar hüküm sürmüştür. Bu devirlerde bölgemize Peçeneklerden Helkin ve Zara, Komanlar’dan Kolhit oymakları gelmişlerdir. Peçenekler Şebinkarahisar’ın Alişar ve Sipahi köyü çevresine Komanlar ise Alucra’nın koman köyü ve çevresine yerleşmiştir. İşte bu zamanda buralara gelip yerleşen bu Türkler, Ş.Karahisar’ın bulunduğu yere Elgün veya Keygun (Helkine veya Helgüne) adını vermişlerdir.

Bu arada Romalılar bölgeyi tekrar idare altına almak için bir taraftan Hıristiyan misyonerleri bu Türkleri hıristiyanlaştırmakta, öbür taraftan orduları da bunları yönetkeleri altına almaya çalışmaktaydı. Bugünkü Kayadibi, Sipahi Alişar ve yönlerine ve kasabaya fazlaca olarak yerleşmiş bulunan bu Türkler o zaman Kayadibi mevkiindeki taşı oymak suretiyle güzel bir tapınak (Meryem Ana Manastırı) yapmışlarsa da sonradan Hıristiyanlaştırılan bu adamlar burayı kilise haline çevirmişlerdir.

Ş. Karahisar, Alişar, sipahi ve civârindaki köyler Rumlar ile eski Rum mahallesindeki Rumların Rumca konuşmamaları ve bilmemeleri bunların zorla Hristiyan yapılmış yukarıda adı geçen Türklerden zamanımıza ulaşmış kimseler oldukları açıkça görülmektedir.

Osmanlı belgelerinde köyün adı ilk olarak 1520 tarihli Karahisar-ı Şarki tapu tahrir defterinde geçmektedir. İlgili Defterde köyün tamamının Müslüman olduğu 1520 de ödediği verginin 50 akçe olduğu yazmaktadır. 1569 yılında ödediği vergi 1700 akçedir ve köyde 22 kişi olduğu yazmaktadır. Bu nüfus vergi veren erkek sayısıdır. Köyün o zamanki nüfusunu ise bu rakamı 5 ile çarparak 110 kişi gibi tahmini bir rakam olarak söyleyebiliriz. Alucra’ya bağlı bu köyde Danza adında bir mezra ve bir zemin bulunmaktadır. Köyün 1 adet değirmeni bulunup senede 4 ay çalışmaktadır.Bir başka Osmanlı kaydı ise 1642 Tarihli mufassal avarız defteridir. Bu defterdeki kayıt şöyledir;

Karye-i Gicora

Seydibekir

Hane-i Ömer veled-i Süleyman, ‘an erbab-ı timar-ı karye-i mezbur

Haneha-i Re’vaya-yı Müslümanan

Hane-i Hasan veled-i Mustafa

Hane-i Ali veled-i Hasan

Hane-i Hüseyin veled-i Turkaya

Hane-i Muslu veled-i Hasan

Hane-i Receb veled-i Yunus

Hane-i Ahmed veled-i Şah kulu

Hane-i İbrahim veled-i Davud

Hane-i Fettullah veled-i Mehmed

Hane-i Yakub veled-i Mustafa

Köyün gelenek, görenek ve yemekleri hakkında bilgi çoktur.düğünlerde salta kutmu kızlar tarafından giyilir.gelin ata biner.keşkek en çok yapılan bir yemektir.Keşkek buğday ve et karışımı bir yemek türüdür.Büyük kazanlarda tokmaklanarak yapılır.Köyde bu işe keşkek çalmak denir.Herkes yapamaz.Keşkek Arapçada herise diye adlandırılır.fırın yakılır burma yapılır.ıslatarak yenir.bir nevi peksimet türüdür.halka şeklindedir.

Giresun iline 164 km, Alucra ilçesine 14 km uzaklıktadır.

Köy sık ormanlarla kaplı, dağlarla çevrili bir köydür. Köye gidebilmek için Alucra'dan başlayarak devamlı yokuş yukarı şeklinde dağ yoluna devam edilmelidir.En meşhur orman alaanorman,dağlarda ortalık burundur.

Google earth ten bakınca çok net gözüken köyümüz V şeklindedir.V nin ucunda camii vardır.orası köyün ortasıdır.adıda cami mahallesidir.V nin ortasında bir tepe yükselmektedir.köyün ortasınan geçen dere köyü ikiye böler.Halk dilinde köyün iki tarafıda oyan olarak adlandırılır.Camiden sonra Köprüden geçince sırasıyla Emirli (eski adıyla İmilli) Yeni Mahalle (Potullu) ve Sofullu mahalleleri vardır. Sofullu'dan sonra Çattan köyün yaylası Dağza'ya çıkılır.Seydi Bekir tepesi çok meşhurdur.O isimde bir zat yatmaktadır.Seydi bekirin dibinde Garacuk mahallesi vardır.Fassa köyüne giden yol üzerindedir.Garapuar,Kuzuluk yaylası,darboğaz yaylası,Mindires,Helgin vs gezilip görülmeye değer yerlerdir.

Köyün her iki yanından dereler akar ve bu derelerde alabalık bulunur.

Köyde mimari olarak eski evler taş ve ahşaptan yapılmadır. Bu evlerin yıkıntılarına pee denir.

Yakın komşu köyler Dereçiftlik (Saymuhal),Kabaktepe(Fassa),Çamlıyayla(Meğri),Aktepe (Zil) köyleridir.

Karasal ve Karadeniz iklimlerinin etkileri görülmektedir,kışları yağışlı ve soğuk ,yazları sıcak ve kurak geçmektedir.

Osmanlı dönemindeki ilk tahrir defterinde köyün geçim kaynakları olarak arpa, buğday, keten, bostan ürünleri ve bal olarak geçmektedir.Hayvancılıklada uğraşan köylüler ilerleyen zamanlarda kireç ve kömürcülüklede uğraşmışlardır.Daha sonraları odunculukta yapmışlardır.Ancak ormanların azalması kurak geçen seneler köylüyü göçe zorlamıştır.İlk göçünü geçici işçi olarak Cenik(Samsun ve Civarı) havalisine veren köylüler kışları çalışıp yazları köylerine dönüyorlardı.Osmanlının Son dönemlerinde İstanbul,Ankara, Giresun gibi illere geçici işçi olarak çalışmaya gitmişler ve buralarda suculuk, bekçilik, hamallık, inşaat işçiliği gibi mesleklerle uğraşmışlardır.Ancak bu hareketleri de kalıcı olmamıştır. Cumhuriyet devrinde büyük çoğunluğu İstanbul da çalışmışlardır.Bu dönemdeki meslekleri galata gümrüğünde hamallık ya da gece bekçiliği gibi işlerdir.İlk kalıcı göç 1940'lı yıllarda başlamış bu devirlerde taksicilik yoğun olarak yapılan meslek olmuştur.80 li yıllara kadar devam eden göç bu yıllarda had safhaya ulaşmıştır.Günümüzde köylünün %95'i Köy dışındadır.Büyük çoğunluğu İstanbulda yaşayan köyün diğer illerde de nüfusu mevcuttur.

Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamaktadır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı vardır ancak sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.