Kuruluş tarihi kesin olarak bilinmemekle beraber, köyün kaynaklara bakılırsa Suriye Selçuklu Devleti'nin meliki olan Tutuş tarafından kurulduğu bilinmektedir. Doğusunda Çiftlik köyü,batisinda Alpagut Beldesi, kuzeyinde Osmancık ilçesi ve güneyinde Ayva Köyü bulunmaktadır.

Köyümüz, 1940 yıllarına kadar geçimini tarım ve hayvancılık ile sağlardı.Köyün arazileri içerisinde linyit kömür madenlerinin işletilmeye başlamasıyla beraber tarım ve hayvancılık değerini kaybetmiştir.Zaten tarım ve hayvancılık köylünün kendi ihtiyaçlarını karşılamaya yönelikti.Pazarlama söz konusu değildi.İlk maden işletmeciliği 1940'lı yıllarda Çorum İl Özel İdaresi tarafından başlatılmıştır.Buradaki personel ihtiyacının başta Tutuş Köyü ve civar köylerden giderilmesi neticesinde köyümüzün kaderi çok kısa zamanda değişmiştir.

1960'lı yıllarda Türkiye Kömür İşletmeleri Kurumunun bu maden sahalarında sondaj çalışmalarına başlaması, İl Özel İdaresi bünyesinde bulunan maden ocaklarınında bu kuruma devredilmesi sonucu iş sahasının daha da genişlemesi neticesinde köy halkı yediden yetmişe maden ocaklarına rağbet etmiştir.Çevre il ve ilçelerden personel alınması sonucu köy kısa zamanda gelişmiş ve genişlemiştir.1965'li yıllarda 7 km uzaklıktan su getirilerek merkez yerlere çeşmeler konulmuştur.

1955'li yıllarda elektrik gelmiş, 1960 yılında 2 dershanelik ve bir öğretmen lojmanı bulunan okula kavuşmuştur.1967 yılında 500,000- Türk lirası harcanarak bir Camii yaptırılmıştır.2 dershanelik okulun yetersiz oluşu nedeniyle 1970 yılı başlarında başlanılıp, 1 yıl içerisinde 6 dershanelik bir okul daha yaptırılmıştır.Bu hizmetlerin devamını takip eden yıllarda Okul,Camii ve Mezarlık etrafına istinat duvarları yapılarak kavak ağaçları dikilmiştir.Köy Halkı 1977 yıllarında hanelerinde terkos suyu ile tanıştı.Yine 1984 yıllarında kanalizasyona kavuştular; yakın köy ve kasabalardan insaat ustaları getirilerek toprak binalar yerlerini betoner binalara bırakmıştır.

1940 - 1980 yıllarına kadar işsizlik problemi olmadığından köyde 10 adet kahve, 4 kasap, 2 ekmek fırını ve 6 adet bakkal faalitini sürdürmekteydi.1973-1975 yılları arasından yurtdışına (Almanya) çalışmaya giden köy vatandaşları bile yatırımlarını, maden sahası olduğundan buraya yapmışlardır.1986 yılına kadar köyden dışarıya fazla göç olmamışken, maden ocaklarında 1986 HAZİRAN ayında yapılan tenkisat neticesinde 465 personelin başka yerlere nakledilmesi, 2002 yılında da maden ocaklarının tamamiyle özel sektöre devredilmesi sonucu 435 hanelik köy 2006 yılı itibariyle 200 hanenin altına düşmüştür.Hanelerin kimi çocuğunu okutma, kimi  geçim derdi, kimi maden ocaklarınca istimlak neticesinde hanelerinin yıkılması (22 Hane) gibi nedenlerle köyde büyük bir nüfus kaybı olmus ve daha ileri parlak devirlere gidecek olan köy şu anda bir mezra durumuna düşmüştür.

Şu anda Maden Ocakları özel sektörce çalıştırılmakta olup, toplam 300 personel için ekmek kapısı durumundadır.Köydeki hanelerin çoğunda su akmamaktadır.Yerli halkın büyük bir bölümünü emekli insanlar oluşturmaktadır.

Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamasının yanı sıra taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün hem içme suyu şebekesi hem kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi yoktur ancak PTT acentesi vardır. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.