Aslen Ermeni olan bu çiftlik sahibi diğer ermeni toplulukları ile birlikte hareket etmiştir. Sevr Antlaşması neticesinde Fransızların bölgeyi işgali sırasında Kilikya Ermenileri olarak bilinen Ermeni cemeati topluluğu işgalci Fransızlarla işbirliği yapmışlardır. Tarihi Mercin muharebesi sonucu Kuvayi Milliye Birliklerinin Fransızları püskürtmeleri sonucu bölgedeki Ermenilere de göç etme dışında fazla seçenek kalmamıştır.
Bugün Fransa'nın Marsilya şehri çevresinde yoğunlaşan Ermenilerin bir kısmı da bölgeden göç eden Kilikya Ermenileridir. Bu dönemde Yörük Türkmenleri Cebre çifliğinin yaklaşık 5000 hektar (50 bin dönüm) arazisini satın aldılar.
Yalak Köyü, Yeniköy ve Cebre Köyü olmak üzere birbirlerine yaklaşık 5 km. mesafede üç ayrı yerleşim birimini kurdular. 1950'li yıllara kadar daha çok hayvan otlatmak amacıyla kullanılan arazide zamanla kuru ziraat yapılmaya başlandı. 1970'li yıların sonlarına doğru sulama ile birlikte de yılda iki ürün alınabilen, modern tarım metotlarının uygulandığı, Türkiye'nin en mümbit ve kıymetli arazileri arasında yer almaya başladı.
Kuruluşundan itibaren üç yerleşim biriminin merkezi, en doğudaki Yalak Köyü idi. Muhtarlık, nüfus kütüğü, İlkokul hepsi Yalak Mahalleninde bulunmaktaydı. Cebre ve Yeniköy Yalak Köyü'nün bir mahallesi gibiydi. Zamanla Cebre, Yalak mahallesinden ayrılarak müstakil bir köy yerleşmesi statüsüne kavuştu. Mahallenin ismi de muhtarlık tarafından "Karakayalı" olarak değiştirildi.
Karakayalı isminin menşei ise, bu mahallenin bugünkü sakinlerinin Tarsus'un kuzeyinde bugünkü Çamlıyayla (Navrun) civarında yaşayan Karakaya Türkmen aşiretinden aldığı bilinmektedir. Toros dağlarında, Navrun Yaylası civarında göçebe halde yaşayan Karakayalı Yörük Türkmenleri 20.yüzyılın başlarında Mersin'in Tarsus ve Adana'nın İmamoğlu ve Ceyhan ilçelerinin muhtelif yerlerine iskan edilmişdir.
Eğitim amaçlı başlayan şehire göç olgusu 2000 li yıllarda arazilerin miras yoluyla parçalanması, makinalı tarımın yaygınlaşması ve işgücüne olan ihtiyacın asgari düzeye inmesiyle topraksız ve az toprağı olan köylüler başta Ceyhan ve Adana olmak üzere çeşitli şehirlere göç etmişlerdir.
İlköğretimin zorunlu 8 yıl olmasından sonra mahallenin okulu kapanmış ve taşımalı eğitime geçilmiştir. Yeterince tarım arazisi olan köy halkından ise çok azı mahallede yıl boyu yaşamaktadır.Karakayalı Yörük Türkmenleri kültür gelenek ve görenekleri yaşanmaktadır. Geleneklerine sahiptirler.
Köylüler daha çok et yemeklerine düşkündürdür ve bugdayın çok yetiştirildiğinden dolayı bulgur ve unda aşırı fazla tüketilir. Sıkma, börek, kısır, içli köfte gibi yiyecekleri çok severler
Adana iline 62 km, Ceyhan ilçesine 17 km uzaklıktadır. Köy yerleşmesi Kıllıhüyük tepesinin 1 km. kuzeyinde Ceyhan Nehri'nin taşkınları sonucu biriken alüvyal düzlük üzerinde kurulmuştur.
Kuruluşundan itibaren üç yerleşim biriminin merkezi, en doğudaki Yalak Köyü idi. Muhtarlık, nüfus kütüğü, İlkokul hepsi Yalak Mahalleninde bulunmaktaydı. Cebre ve Yeniköy Yalak Köyü'nün bir mahallesi gibiydi. Zamanla Cebre, Yalak mahallesinden ayrılarak müstakil bir köy yerleşmesi statüsüne kavuştu.
ahallenin ismi de muhtarlık tarafından "Karakayalı" olarak değiştirildi. Karakayalı isminin menşei ise, bu mahallenin bugünkü sakinlerinin Tarsus'un kuzeyinde bugünkü Çamlıyayla (Navrun) civarında yaşayan Karakaya aşiretinden aldığı bilinmektedir. Toros dağlarında, Navrun Yaylası civarında göçebe halde yaşayan Karakayalı Yörükleri 20.yüzyılın başlarında Mersin'in Tarsus ve Adana'nın İmamoğlu ve Ceyhan ilçelerinin muhtelif yerlerine iskan edilmişdir.Mahallenin iklimi, Akdeniz iklimi etki alanı içerisindedir.
Mahallenin ekonomisi tarıma dayanır. Mısır, buğday, pamuk, yerfıstığı, karpuz, soya fasulyesi başlıca tarım ürünleridir. Ayrıca nar bahçeleri ile küçük besi hayvancılığı da vardır. Sulama hemen mahallenin bütün arazilerine yapılabilmekte ve yılda iki ürün alınabilmektedir. Tarım ürünlerinin tartımını yapan iki adet 50 tonluk büyük elektronik kantar da mahallede mevcuttur.
Mahallede, ilköğretim okulu yoktur fakat taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Mahallenin içme suyu şebekesi ve kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi yoktur ancak PTT acentesi vardır. Sağlık ocağı vardır ancak sağlık evi yoktur. Mahalleye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup mahallede elektrik ve sabit telefon vardır.
Karakayalı mahallesinde 1 cami ve imam lojmanı, iki bakkal, bir kahvehane ve kapalı halde olan ilkokul binası ve öğretmen lojmanı mevcuttur.
Elektiriği olmayan, içme suyu kuyulardan temin edilen ve sıtma hastalığının yaygın olduğu mahallede 1960'lı yılların sonuna kadar hayat şartları oldukça zordu. 1970 li yıllar Cebre mahallesi için dönüm noktası olmuştur. Cebre (Karakayalı) Köyü 1970 li yılların başlarında elektiriğe ve Tatarlı Mahalleninden getirilen içme suyu şebekesine kavuşmuştur. Cebre Köyü'nün de içinde yer aldığı geniş ova tabanı ilkbahar aylarında Ceyhan Nehri'nin taşkınlarına maruz kalmaktaydı.
DSİ 6. Bölge Müdürlüğü'nün drenaj kanalları açarak ovayı ıslah etmesi, sel afetlerinin önlenmesi ve arazinin tesviye edilerek sulu tarıma açılması neticesinde mahallenin çevresindeki arazilerin ekonomik değeri arttı. 1970 li yıllara kadar kuru zirai faaliyetin ana geçim kaynağı olduğu mahallede, genelde buğday, pamuk ve karpuz ekimi yapılmaktaydı. 1980'li yılların başlarında sulu tarımla birlikte buğday + soya fasulyesi ve mısırın ikinci ürün olarak ekilmeye başlamasıyla pamuk ekimi oldukça azalmıştır.