Köyün iklimi, Akdeniz iklimi etki alanı içerisindedir. Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Köyde son yıllarda modern tarımla işlenen meyve (şeftali, nektari, erik, kiraz, elma) bahçeleri de bulunmaktadır.
Belemedik Yaylası, zengin doğa manzarası ile tamamen bakir durumdadır. Ayrıca I. Dünya Savaşı'nda burada görev yapan Alman personelin kullandığı yapılar ve mezarlık mevcuttur. Çakıt Suyu kıyısında kurulmuş Belemedik'te taş ve ahşaptan yapılmış yayla evlerinde konaklanmaktadır. Yaban hayatı yönünden hayli zengin olan yörede yabankeçisi, yabandomuzu ve yırtıcı kuşlar gözlemlenebilir. Köydeki anıt çınar ağacı 200 yaşındadır.
Köylüler Avşar Türklerindendir. Köyün sakinleri, 1970'li yılların sonunda meydana gelen heyelan nedeniyle Adana-Şehitlik (Yeşiloba) Mahallesi'ne iskân edilmişlerdir. Köylüler Türkmen olup, yörede "Tahtacı" olarak bilinirlerdi ve ana geçim kaynakları ormancılıktı. Tren istasyonunun bulunduğu bölgede hem memurlar hem de köylüler ikâmet etmekteydiler. Aşağıdaki tünelin yakınlarında ise yaylacılar ve demiryolu çalışanları otururlardı.
Belemedikliler, Türkmen-Alevi gelenek ve göreneklerine sahiptir. Ünlü yemekleri keşkek, nohut yahni, kömbedir.
Adana'ya 117 km, Pozantı'ya ise 9 km uzaklıkta bulunan bu yayla köyüne tren veya Pozantı üzerinden araçla stabilize yol ile ulaşılır. Ayrıca, yakındaki Anbaş Köyü'nden geçen stabilize yol ile de ulaşılabilir. Demiryolu istasyon binası kapalıdır. 1981'de meydana gelen büyük bir sel nedeni ile Çakıt Suyu'nun yatağı oynayarak değişmiştir. Belemedik'ten, Çakıt Vadisi takip edilerek 1900'lü yıllarda Almanlar tarafından demiryolu yapımı için lojistik amaçla yapılan yol üzerinden Hacıkırı'na da gidilebilir (arazi araçları ile).