Sinop ilinin yerel yemek kültürü burada da hakimdir. Nokul(cevizli,soğanlı,üzümlü vs.), Tarhana(kuru,yaş), katlama, keşkek, pasta(çerkes pastası), kulaklı hamur(mantı), ıslama keş vb Zonguldak(kömür işçiliği için), istanbul, Kocaeli ve İzmir gibi sanayisi gelişmiş birçok şehre köyden göçler yaşanmıştır. Emekli olup köye dönenler çoktur. Köyde kalan kişiler yaşlılardır. Yaz aylarında köyün nüfusu artmaktaydı son zamanlara kadar... Üniversite mezunu sayısı artmıştır.Düğünlerde Davul,Zurna ve Köçek geleneği sürdürülmektedir. Düğünler 3 gün 3 gece sürerdi. 1.Gün gelin evinde kına gecesi, erkek evinde damat düğünü 2.gün gelin alma 3.gün Semet (Kız tarafının, erkek tarafında ağırlandığı ve ikramlar yapıldığı gündür.)Ne yazık ki bu güzel gelenekler 1990'lı yıllardan gerek ekonomik sıkıntılar ve köyden şehre göçlerden ötürü köyde fazla düğünlere iştirak olmadığından dolayı düğünler artık geceleri kız evinde kına yakılıp ertesi günün akşamı şehirdeki düğün salonların birinde şehirde yaşayan akraba ve yakın dostların katılımıyla gerçekleşmektedir.
Düğüne gelen misafirler postayı çağırır. Posta kurulu bir sofra ve davul zurna eşliğinde misafirleri düğün yerine kadar getirir. Davetliler düğün sahibine düğün bahşişlerini verdikten sonra kendilerine gösterilen yerde eğlencelerine devam ederler. Düğün bitene kadar kazanlar kaynar, misafirlere ikramlar devam eder. Düğünden yedi gün sonra gelinin baba ocağına gidilir. Burada da küçük bir eğlence düzenlenir. Damat beye yemek ikram edilir. Damat utanır dibi yapar ve yemek yemez. Damadın yemek yemesi için damada hediye verilir. Hediye beğenen damat yemeği yer. Evet bu tür dügün olayları yaklaşık olarak 1985 yılına kadar devam etmiş daha sonraları bu aneneler tamamen ortadan kalkarak yerini günümüzün moren calgılarına ve salon dügünlerine bırakmıştır yerini sebebi ise bu tur dügünlerin maddi acıdan yüksek maliyetli olması gösterilmektedir.
Ramazan ayında çoçuklar ve gençler Teravih namazından sonra her haneyi helesa söyleyerek ziyaret ederler. Hane sahibinden hediye alınır[1].Bu sene Sinop Valisinin katılımıyla da 19.08.2011 tarihinde tersaneden başlayıp aşıklara kadar bir grup halinde helesa geleneğini sürdürüldü.
Dini bayramların arifesinde kabristan ziyareti yapılır. Her gelen evinde yapılmış bir yiyeceği getirir. (Kek, ekmek, çörek, börek, katlama, nokul vb) Bunlar dilimlenir ve karıştırılır bir yığın haline getirilir. Bunun etrafında toplanılır ve Kur'an okunur, dualar edilir. Dua sonrası karıştırılmış olan bu yiyecekler gelenlere dağıtılır. Köy halkı akraba, hasta, cenaze evi, düğün evi ziyaretlerine çok önem verir. Bu ziyaretler aksatılmaz. Rahmetli olan şahısların 7.sinde 40.ında ve yılında yemekli dini törenler yapılır. (Kur'an ve mevlit okutulur.)İmece usulu yaygındır. İmece sayesinde işler yapılır ve bitirilir. Bu sayede kimse mağdur olmaz. Evler genelde 2 katlıdır. Her katta Aralık ismi verilen bir salon bulunur. Tüm işler bu salonda yapılır. (tütün dizimi, mısır ayıklama, kilim dokuma, gibi). Kalabalık davetlerde bu salon kullanılır. Her katta enaz 2 oda bulunur. Her odada ocak (şömine) mutlaka bulunur. Ocağın bir yanında dolap (gardrop), diğer yanında banyo bulunur. Ocaklarda kullanılsın veya kullanılmasın içi su dolu kazan hazırdır. Üç ayaklı sac ayağının üzerinde duran bu kazanın altında yakılmaya hazır odun eksik olmaz. Su, ateş ve hamam temizlik için daima hazırdır. Her katta tuvalet vardır. Ahır (dam)evin hemen yanında (evden kapı açılır) veya en alt katdadır.Sinop merkezine 36 km uzaklıktadır. Sinopun yüksek dağları bu köyden sonra başlar. Engebeli bir arazisi vardır. Köy bir dağ eteğine kurulmuştur. kabalı çayı bu köyden geçmektedir. Dağınık yerleşim vardır. Yakupoğulları, Bekiroğulları, Bedeller, Tecirgil, Pehlivangil, Çökelezler, Hacigiller (Hacılar, Karaosmangiller, Çolaksaliler, Tepecik, Köstebekoğulları, Karaaliler, Kokalar, Abazalar, Fındık Pınarı, Çakırgiller gibi aileler vardır. Bunlar aynı zamanda mahallelerdir Komşu Köyler:
Tangal
Avdan
Tepealtı (Gerze)
Göllü
Tıngıroğlu(Gerze)
Alasökü KarapınarKöyün iklimi, Karadeniz iklimi etki alanı içerisindedir. Denizden 30–35 km uzaklıkta ve denizin güneyinde kaldığından daha ılımandır.Sinop'taki(merkez) İlkbahar havası gibi insanı çarpmamaktadır.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Aynı zamanda diğer şehirlerde çalışarak, köye dönüş yapan emekliler köyün ekonmosine büyük katkı sağlamaktadır. Emeklilerin bir çoğu Zonguldak'ta Kömür işletmelerinden emekli kişlerdir. Köy göç vermektedir. Kalan kişiler yaşlılar ya da emekli kişilerdir. Tarım olarak, tahıl üretimi ve hayvancılık yapılmaktadır. Tütün ekimi bırakılmıştır. Tarlalar bölünmüş ve ekonomik değerlerini kaybetmiştir. Bahçe ürünleri ailelerin ihtiyaçlarını bile karşılamakta yetersizdir. Sulama yapılan arazisi yoktur.
Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamasının yanı sıra taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi vardır, kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır. Köyün yolları kısmen asfalttır.İçme suyu şebekesi 2008 yılında hizmete girmiş olup evlere su verilmeye başlanmıştır. Su şebekesi 1990 yılından sonra yapılmış bu yıla kadar hizmete geçirilememiştir. Camisi hayır severlerin yardımıyla 7-8 yılda yapılmıştır. Eski cami hala durmaktadır.