Artova Ovasının başlangıç bölümünde yer alır. Tarım arazisinin büyük bölümü Çekerek Çayı'nın suyu ile sulanmaktadır. Tokat-Sivas Devlet karayoluna 7 km uzaklıkta ve yolu asfalt olduğu için ulaşım sorunu yoktur.

Köyümüz bir türkmen köyü olup, yörenin en eski köylerindendir. Kuruluşunun 14. Yüzyıl başlangıç yılları olduğu tahmin edilmektedir. Eski adı Fineze'dir. İngilizce "finesse" (incelik, beceri, ustalık) kelimesinin Yunanca karşılığı " φινέτσα " dır ve "finetza" gibi okunur. Muhtemelen köyün eski adı buradan gelmektedir. 1960'lı yıllarda Güzelce olarak değiştirilmiştir. Kurucu aile Ali ağa giller olarak bilinen kabiledir. Daha sonra köye aşağıdaki kabileler yerleşmiştir.

Köy yaşamında Tokat gelenekleri hakimdir. Evlilikler eskiden genelde görücü usulü ile yapılmakta iken günümüzde gençlerin karşılıklı anlaşması ile yapılmas ağırlık kazanmıştır. Düğünler, geleneklere göre, üç gün iki gece sürer. Düğünlerde konuklara topluca yemekler verilmekte, düğünün başlamasından bitimine kadar kiralanan davul zurna veya farklı çalgılar davetlilerin eğlenmesi için bekletilir. Köy dışından yatılı konuklar, köy halkı tarafından düğün evine destek ve yardım amacıyla ağırlanır. Gelin almaya köy halkı topluca iştirak eder. Araçlarla konvoy oluşturulur. Damat ve Gelinin hediyeleri düğünün son gününden bir gün evvel verilen toplu yemeğin ardından takdim edilir. Evliliklerde boşanmalara, çok nadir rastlanmaktadır. Akraba evlilikleri olmaktadır. Evlilik yaşı kızlarda 18, erkeklerde 20- 22 civarıdır. Ancak erkeklerde askerden geldikten sonra evlenmek yaygınlaşmıştır. Geleneklerde önemli yeri olan düğünler yukarda anlattığımız gibi olması ile birlikte, yeni gelin eve geldiğinden andan itibaren aile büyüklerinin yanında yüksek sesle konuşmaz. Büyüklere her zaman saygı vardır. Doğum, ölüm, nişan, düğün ve benzeri olaylarda yardımlaşma geleneğini en güzel şekilde yaşar. Pancar sökümleri genelde kar yağışına rastladığı için tarlasında ürünü kalan vatandaşa yine halk yardım araç gereçleri ile destek verir. Yemek kültürü de oldukça zengindir. Yaprak sarması, keşkek, karışık yahni, madımak, yeşil mercimek çorbası, bacaklı çorba, bat, et yemekleri, sebze yemekleri ve hamurlu yiyecekler, iliçli börek, çeşitli çörekler vs ilk akla gelenlerdir.

Köyün yer aldığı bölge, Karadeniz Bölgesi'nden İç Anadolu Bölgesi'ne geçiş noktasında bulunduğundan, Doğu Karadeniz Bölgesinin ılıman ve yağışlı iklim kuşağından İç Anadolu Bölgesi’nin sert kurak iklimine geçiş basamağında bulunmaktadır.

Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Yöre halkı genelde tarım ve ticaretle uğraşmaktadır. Tarım ve hayvancılık kişisel imkânlarla gerçekleştirilmektedir. Kredili hayvancılık çok az miktarda olup, genele yansımamaktadır. Kotalı uygulamalar halkın ekeneklerini satmaya başlamasına sebep olmuştur. Haftada bir cumarartesi günleri, 10 km uzaklıktaki Çamlıbel'de çevre köy ve yerleşim merkezlerinin alışveriş için geldiği pazar kurulur. Köy halkı haftalık alış verişini genelde bu pazardan karşılar.